«آنچه که زندگی بوده است از دست دادهام ،گذاشتم و خواستم از دستم برود و بعد از آنکه من رفتم ،به درک ،میخواهد کسی کاغذپارههای مرا بخواند ،میخواهد هفتاد سال سیاه هم نخواند ،من فقط برای این احتیاج به نوشتن که عجالتا برایم ضروری شده است مینویسم.» (بوف کور)